We worden aardig ontvangen en naar een leuk plaatsje aan het raam geleid. Er heerst rust in het restaurant en ook het personeel straalt diezelfde rust uit. Dat is plezant. We zijn hier vanavond vooral om het vegetarisch gastronomisch menu te ontdekken. We vinden het altijd bijzonder leuk en interessant als een toprestaurant een volledig vegetarisch menu op de kaart zet. Eerder dit jaar hadden we dat al eens voor bij sterrenchef Hubert Keller die ons toen had verbluft met een vegetarisch avontuur. We zullen niet anders kunnen dan het avontuur van vanavond ermee vergelijken.
Om de queeste goed te starten krijgen we een warm doekje om onze handen te verfrissen en reinigen. Met extra propere handen dus klinken we met de huischampagne. Het menu van vanavond werd gedoopt met de mooie naam 'menu veld, tuin en bos'. De amuses bij de champagne schudden ons met hun experimenteerdrang al meteen wakker. Hier durven ze duidelijk origineel uit de hoek komen met weinig voor de hand liggende smaken en combinaties. We krijgen olijf met groene peper en groene thee, bergsinaasappel met ijs van pickles en wat tonic en een Japans aandoend hapje met tofucrème, soja, sesamkoekjes en frisse slablaadjes. Een erg avontuurlijke en verrassende start.
Het eerste gerecht is ‘de tomaat’. De obers kondigen het in elk geval zo aan en ze vinden het vegetarisch parcours precies wel een beetje grappig want ze zullen de hele avond de gerechten met een knipoog bezorgen. We krijgen drie bordjes gepresenteerd waarop tomaat op verschillende wijzen werd vertaald. We zijn fan van tomaat en zijn dus best enthousiast over deze creatie al doet het zowaar een beetje denken aan onze eigen wijze waarop we tomaat soms verwerken. Hier worden de puntjes evenwel nauwkeurig op de i gezet. Twee van de variaties zijn qua smaken aan elkaar gewaagd: de ene creatie met ietwat komkommer en ijs van tomaat, en bij de andere een lekker olie van tomaat waarin een erg smaakvolle romatomaat ligt te baden. Het derde bordje is aardser van smaak met de olijventapenade en het olijfkoekje. We krijgen er een ietwat nerveuze droge Riesling bij. Een prima start.
Daarna volgt de artisjok in een creatie met amandel, sherry en een beetje sla waarop een mosterdvinaigrette wordt gegoten. Een fris ‘quite okay’ gerechtje waarbij we een Bourgondische wijn krijgen op basis van de Aligotédruif.
Een klein voorhapje kondigt de venkel van straks aan. In deze eerste variatie krijgen we een zoetzure versie van de fijngesneden knol. Daarna krijgen we de gegrilde stengels in een ietwat zuiders accompagnement met mini courgette en amandel. Een Spaanse Grenache van een Belgisch wijnhuis vult perfect aan.
Daarna volgt een ronde met maïs en die wordt opnieuw gestart met een plezant voorhapje met pittige popcorn. Ook erg lekker is de creatie die volgt met mimolette en pepers. In Aneth waren we verrast geweest van de ietwat troebele vin jaune met zijn sherrysmaak en precies of het een wind is die waait in sommelier-land, krijgen we ook hier opnieuw zo’n wijn gepresenteerd: een Côtes du Jura uit 2008 van het domein Macle. Wij zijn erg enthousiast maar de sommelier geeft ons mee dat het blijkbaar ietwat moeilijker ligt bij de meeste andere klanten en dat de wijn dus wellicht geschrapt zal worden uit het aanbod. Too bad. Op dat punt komt Peter Goossens zijn keuken uit en gaat hij iedereen gedag zeggen. Ook het vermelden waard is de mooie broodselectie waarmee ze regelmatig rondgaan en waaruit je mag kiezen.
Ondertussen zijn we bij het hoofdgerecht beland en daar draait het allemaal rond aardappel. We krijgen onder andere een verse gnocchi en een kroketachtige creatie in een combinatie met paddestoel, sjalot en balsamico. Best lekker al twijfelt de ene kant van de tafel of we dit nu wel echt een gerecht op zich kunnen noemen. Het lijkt ietwat op het accompagnement van een vleesgerecht. We spoelen door met een Ricasoli Chianti.
De eerste dessertronde is een erg lekkere creatie waarbij ananas avontuurlijk wordt gecombineerd met wortel en gember. We krijgen er een lekker glaasje zoete Riesling uit de Moezel bij. Ook de vijgen daarna met amarula, amandel en dropplant overtuigen.
Ondertussen zagen we de dessertkar met zoetigheden al een paar keer passeren en hoewel de ene kant van de tafel twijfelt of er nog wel plaats voor is, insisteert de andere kant om toch vier dingen te kiezen onder de noemer ‘dan eet ik het wel lekker zelf op’. Uiteindelijk zal de andere kant toch alles zelf moeten eten maar dat is heus niet zo erg. Er passeren citroentaart, rabarbertaart, madeleines, een truffel met passievrucht, een marshmallow, macarons, een eclairtje, een cakeje, oliebollen en ook nog wat chocolade.
Misschien raar om het te vermelden maar teleurstellend waren de toiletten. Één toilet voor dames en één voor heren is te weinig. En zwarte wc’s zijn bovendien niet stijlvol. Maar goed, los daarvan was de avond een belevenis op zich. En hoewel we het gevoel hebben dat alles vrij snel op elkaar volgde, gaan we niet voor middernacht terug naar buiten. En dat een bezoek aan het Hof van Cleve een totaalbelevenis moet zijn, wordt nog eens bevestigd bij het buitengaan. We krijgen nog een boekje en wat pralines alvorens we echt uitgewuifd worden.
www.hofvancleve.com
Onze score: this is heaven
Bediening: correct
Omgeving: stijlvol
Prijs: high
Geen opmerkingen:
Een reactie posten